نقدوبررسی سخنان آقای رییسی در مجمع عمومی سازمان ملل محل نیاز و ضرورت نیست چراکه تاکید بر مواضع جمهوری اسلامی بود و این معانی تاکنون با لحن و ادبیات مختلف از انواع تریبون‌های داخلی و خارجی بیان شده است.
اگر تغییری در مواضع کشور پدیده نیامده و سخن تازه‌ای برای بیان نیست حداقل می‌شد از دیپلمات‌های با تجربه مدد گرفت و در مقام گفتار تدابیری اتخاذ شود که برای مخاطبان کارکشته سیاست که آنجا نشسته‌اند و مترصد صیدماهی مقصود خود هستند تحرکی ایجاد کند.
دوستان و دشمنان امریکا شاید بهتر از ما متوجه اوضاع جهانند و از تحریم‌هایی که کم وبیش خود هم در آن دخیلند و آسیبش متوجه ملت ایران است یا از اوضاع فلسطین یا از خطر افول نهاد خانواده کاملا باخبرند. آنها آمده‌اند تا متاعی برای منافع خود بیابند و این خود زبانی دارد که باید با همان زبان سخن گفت تا مسموع شود والا تاکنون نه تنها ازطرف ایران که از سوی بسیاری از روسای جمهور دنیا حتی تندتر از ما مناسبات جهان به چالش کشیده شده است.
درواقع حداقل انتظار این است که هم‌تراز هزینه‌ای که برای این سفرها می‌شود در سخنرانی‌ها و مصاحبه‌ها دستاوردی برای مردم تمهید شود. اگر به جای آن همه سخن و زحمت سفر برای خود و خانواده به تدبیری یک تحریم از تحریم‌های ظالمانه لغو می‌شد قطعا سودش برای ایران و مردمش بیشتر بود و قدردانی لازم را برمی‌انگیخت.
