ستاره دنباله دار نئووایز با نام کامل Comet C/2020 F3 Neowise نیز شناخته می‌شود. دانشمندان این ستاره دنباله دار را در تاریخ ۲۷ مارس (۸ فروردین) کشف کردند. نام ستاره دنباله دار نئووایز از ماموریت ناسا (NASA) برگرفته شده است و اصطلاح Neowise مخفف عبارت Near-Earth Object Wide-field Infrared Survey Explorer محسوب می‌شود. اما چگونه می‌توانیم ستاره دنباله دار نئووایز را در آسمان شب ببینیم؟
ماموریت نئووایز را سفینه‌ای انجام می‌دهد که بر دور کره زمین می‌چرخد و وظیفه دارد هر چقدر که می‌تواند به کشف اجرام آسمانی نزدیک به کره زمین بپردازد؛ به ویژه اجرامی که می‌توانند برای سیاره‌مان خطرناک باشند. اصل ماجرا هنگامی رخ داده است که تیم پشت ماموریت، ستاره دنباله دار نئووایز را کشف کردند و همان لحظه به این قضیه پی بردند که جرمی ویژه و مخصوص را یافته‌اند.
در عکس‌های ثبت شده توسط این ماهواره به زودی مشخص شد این جرم آسمانی با اجرام دیگر تفاوت داشته و در واقع یک ستاره دنباله دار است. جا دارد در این میان به تفاوت یک جرم آسمانی و ستاره دنباله دار اشاره‌ای داشته باشیم.
تفاوت اصلی بین یک سیارک (Asteroid) و ستاره دنباله دار (Comet) آن است که ستاره‌های دنباله دار معمولا از یخ تشکیل شده‌اند. ماده اصلی تشکیل دهنده سیارک‌ها عموما سنگ محسوب می‌شود. با آنکه سیارک‌ها احتمال دارد کمی یخ نیز درون خود داشته باشند، این اجرام آسمانی عموما از قسمت‌های قابل توجهی از سنگ خشک تشکیل شده‌اند.
ستاره‌های دنباله دار در آن سوی ماجرا عموما از ترکیبی از سنگ و دامنه گسترده‌ای از یخ‌های مختلف تشکیل می‌شوند که از جمله این یخ‌ها می‌توان به آب، کربن مونوکسید، آمونیا و… اشاره کرد. این یخ‌ها به خوبی داخل یک ستاره دنباله دار با همدیگر ترکیب می‌شوند و همین مواد هستند که به ستاره دنباله دار نئووایز و دیگر ستاره‌های دنباله‌دار دم‌های زیبا هدیه می‌کنند؛ دم‌هایی که طی فرایند تابش نور خورشید به یخ‌ها و تبدیل یخ‌ها به گاز به وجود می‌آیند.
در واقع می‌توان گفت این اتفاقی است که در ستاره دنباله دار نئووایز در حال رخ دادن است. در تاریخ سوم جولای (۱۳ تیر) این ستاره دنباله دار بیش از پیش به خورشید نزدیک شد و همین امر نیز باعث شد میزان زیادی از مواد یخی موجود در آن آب شوند که به خودی خود سبب شد گاز و خاک زیادی از این ستاره منتشر شود.
جا دارد اشاره کنیم که ستاره دنباله دار نئووایز از نظر سایز نیز ستاره‌ای بزرگ است و طول آن حدود ۳ مایل (۵ کیلومتر) محسوب می‌شود. به همین دلیل نیز می‌توانیم از کره زمین به خوبی این ستاره دنباله دار را تشخیص دهیم.
ستاره دنباله دار نئووایز بر خلاف اجرام آسمانی دیگر تهدید خاصی برای کره‌مان ندارد. این ستاره دنباله دار و مسیری که به دنبال خورشید دنبال می‌کند حدود ۷۰۰۰ سال طول می‌کشد. بنابراین می‌توانیم بگوییم که دیدن ستاره دنباله دار نئووایز برای ما در شکل واقعی آن یک تجربه شگفت انگیز محسوب می‌شود.
تاکنون تعداد قابل توجهی اخترشناس و عکاس عکس‌های حائز اهمیتی از ستاره دنباله دار نئووایز گرفته‌اند. اما خبر مهم ما در رابطه با نئووایز آن است که این ستاره دنباله دار در تاریخ ۱۱ جولای (۲۱ تیر) شروع به ظاهر شدن به هنگام بعد از ظهر و پس از طلوع خورشید خواهد کرد. ستاره دنباله دار نئووایز در آسمان شمال غربی زمین ظاهر خواهد شد و تخمین‌ها بر آن است که تا یک هفته بتوانیم این ستاره دنباله دار را ببینیم.
البته این قضیه تا ابد ادامه نخواهد داشت؛ چراکه ستاره دنباله دار نئووایز به شکل مداومی در حال دور شدن از خورشید است و نهایتا از چشم ما دور خواهد شد؛ تا جایی که نسل ما دیگر هرگز نخواهد توانست آن را ببیند. البته تا آن موقع هنوز شانس آن را داریم که برای چند مدت شاهد ستاره دنباله دار نئووایز باشیم. نظر شما چیست؟ نظرات خود را از قسمت پایین و از بخش کامنت‌های سایت با ما در میان بگذارید.
منبع: پلازامگ
