این دریاچه یکی از بزرگترین برکه های داغ جهان است. آب اسیدی آن در تمام طول سال بین ۵۰-۶۰ درجه سانتیگراد حرارت دارد و سطح آن همیشه پوشیده از بخار، کربن دی اکسید و گاز هیدوژن سولفید جوشان است. این دریاچه از یک فوران آتشفشانی بزرگ در سال ۱۸۸۶ به وجود آمد، یعنی هنگامی که کوه تاراورا فوران کرد و چندین دهانه بزرگ در منطقه ایجاد کرد. این بزرگترین فوران از زمان ورود اروپاییان بود.
در طول ۱۵ سال فوران، چشمه های آب گرم خودشان دائما در دره وایمانگو به وجود می آمدند. بزرگترین چشمه آب گرم جهان، چشمه وایمانگو به مدت چهار سال آب داغ را تا ارتفاع حدود نیم کیلومتر به بالا پرتاب می کرد. دانه های پرشده با آب باران و آب های گرم زیرزمینی برکه های گرم را تشکیل دادند. دریاچه ماهی تابه یکی از آن هاست و در دهانه اکو قرار دارد. اما این دریاچه در فوران بزرگ سال ۱۹۱۷ به اندازه و شکل نهایی خود رسید. دریاچه ماهی تابه ۳۸ هزار مترمربع وسعت دارد و میانگین عمق آن ۶ متر است. در سراسر دریاچه ذخایر سازندهای سیلیسی ظریف و مواد معدنی رنگارنگ وجود دارد.
