اگر چه كانون توجه، عملكرد اجزای غیرسازهای است، اما گاه با اعمال بعضی اصلاحات در سیستم سازهای می‌توان خسارات وارد شده به اجزای غیرسازهای را محدود كرد. در مراحل اولیه ساختما‌ن‌سازی جدید، مباحث كارفرما و مهندسان معمار و سازه در مورد مزایا و معایب سیستم‌های مختلف سازهای مفید خواهد بود.
اندركنش اجزای سازهای و غيرساز‌ه‌ای
داشتن دركی از اندركنش بین سازه و اجزای غیرسازهای برای كارفرما دارای اهمیت است. سیستم‌های سازهای اغلب بر اساس سختی جانبی یا انعطاف پذیری توصیف می‌شوند. به عنوان مثال، دیوار برشی در مقایسه با ز مشابه، سخت‌تر هستند.
در بسیاری از موارد، تیم طراحی سیستم قاب شكل پذیر را انتخاب می‌كند، زیرا مطابق آیین‌نامه، طراحی نیروهای زلزله آنها در مقایسه با سیستم‌های دیوار برشی كمتر است و در نتیجه هزینه آنها به ظاهر كمتر به نظر می رسد. ساختمان‌هایی كه تغییر مكان جانبی كمتری دارند، عموماً خسارات غیرسازهای كمتری را تجربه خواهند كرد. اگر هزینه مورد نیاز برای ارتقای سیستم سازهای كم باشد، گرفتن فاصله از حداقل‌های آیین‌نامه و انتخاب نوعی از سیستم سازهای كه عملكرد اجزای غیرسازهای را بهبود بخشد، مقرون به صرفه خواهد بود. همچنین برای حفاظت پنجره‌ها و تیغه‌ها در زمان زلزله،عبیه د ترزهای حركتی برای جدا كردن تیغه‌ها از حركات نسبی اجزای سازه مطلوب خواهد بود. طراحی این درزها بستگی به سختی یا جابه‌جایی نسبی قابل انتظار طبقات ساختمان در زمین لرزه دارد.
در صورتی كه كارفرما به دنبال كاهش پتانسیل آسیب دیدگی اجزای غیرسازهای در زلزله باشد و برای تأمین آن خواهان دقت بیشتری در طراحی سازهای، معماری، مكانیكی و برقی ساختمان باشد، ضروری است كه در ابتدای امر، با تشكیل جلساتی بین كارفرما و تیم طراحی، موارد فوق به بحث گذاشته شود و تصویر واضحی از اهداف پروژه ترسیم شود.
مقایسه فنی و اقتصادی سیستم‌های سازهای
همواره انتخاب بهترین و کارآمدترین فناوری ساخت برای سازندگان و کاربران ساختمان، با توجه به شرایط مختلف همچون مکان احداث، شرایط آب و هوایی، استحکام و مقاومت مورد انتظار، اهمیت مصرف انرژی، نوع کاربری سازه (انتظاراتی که از آن ساختمان می‌رود) و به ویژه مسائل اقتصادی تعیین کننده نوع سازه است. از این رو به طور قطع نمی‌توان گفت که یک نوع سازه برتری مطلقی نسبت به مابقی سیستم‌ها داشته بلکه در هر شرایطی ممکن است هر کدام برتری نسبی بر دیگری پیدا کنند.
استفاده از سیستم‌های نوين ساخت و ساز به صورت تولیدات صنعتی به طوری که بتواند در کاهش مدت زمان اجرا، مصالح مصرفی و حداقل نمودن هزينه‌های مربوطه مؤثر باشد امری مفید و مورد نیاز بازار ساختمان کشور است. صنعتی کردن ساخت لزوماً به معنی استفاده از يک سیستم کاملاً جديد و متمايز عملیات ساختمانی است. اجرای صنعتی ساختمان پیوندی اساسی با مفهوم پیش سازی دارد که به معنی ساخت بخشی از قطعات تشکیل دهنده ساختمان در محیط کارخانه و حمل و استفاده در محل نهايی است.
بطور خلاصه صنعتی سازی اهداف زير را مد نظر داشته است.
ساخت سازه با استفاده از روش‌های مکانیزه به منظور تسریع در کار
به کارگیری روش‌هایی جهت بهره برداری از ساختمانی عايق، مدرن و ایمن
انجام کار در شرايط کنترل شده و تلاش در جهت کاهش تاثیر شرايط متغیر و نامساعد محیطی و ایجاد امکان کنترل کیفی بالاتر و اتلاف کمتر مصالح
